Wieteke

Ineens dacht ik aan een liedje die ik vroeger grijs draaide: RZA - I've never seen. Ik snap niet dat deze cover niet op Spotify staat, want wat een BANGER is dit nummer! Maar dat even terzijde. Op dit moment, terwijl ik deze mail zit te tikken, zit ik KEIHARD mee te zingen. Even voor je beeldvorming: vanaf 3:25 min gaan mijn armen omhoog en zak ik helemaal weg in die kriebel in mijn buik en tetter ik de longen uit mijn lijf. Ik ben alleen thuis, er is dus niemand die van mijn karaoke hoeft te genieten ;)

Dit was het liedje van mijn allereerste vriendje en mij, en instant knal ik terug naar de 15 jarige Wiet, dolverliefd en helemaal gelukkig achter MSN. Mijn vriendje woonde namelijk in Arnhem, en MSN en sms was onze manier van communiceren. Af en toe belden we via de huislijn, en we zagen elkaar ieder weekend.

We leerden elkaar kennen in een boerendiscotheek, en god, wat was ik meteen verliefd. Hij met zijn limoenkleurige Gsus t-shirt, zijn wenkbrauwpiercing en zijn guitige ogen. Die avond maakte ik er gelijk werk van, en die liefde heeft 2 jaar geduurd. Het was hele dikke mik. En zoals het een eerste liefde betaamd, gingen we er allebei volle bak in. M'n eerste liefde was nogal van de hiphop, en hij stuurde via MSN dit nummer die ik dan met Limewire weer downloadde en op een cdtje brandde. Dat hij na die twee jaar mijn hart brak vlak voor mijn HAVO diploma terwijl ik in Turkije zat, laten we dan maar even achterwege ;)

Wat een tijd he.. Het was toen zoveel simpeler. Ik wil niet als een oud wijf klinken, maar nu ik in mijn social media break zit, voel ik me weer een beetje als toen. Ik communiceer via What'sApp of ik mail. Verder krijg ik geen reet mee, en wat vind ik het heerlijk! Ik hoef niks en ik moet niks. En dan ga je denken...

Waar zijn we op social media eigenlijk in godsnaam mee bezig? Waarom doen we alsof we perfect zijn en alles goed gaat? Waarom bestaat het gros van de berichten uit veren in onze reet en laten we het achterste van onze tong niet zien? Ik zal je eerlijk bekennen: 14 juni zou ik terugkomen op de socials, maar ik weet nog niet of ik dan weer verschijn. Ik zit zó in het echte leven, in vandaag en volle aandacht met wat nú is, dat ik nog niet echt uitkijk naar de wereld van schijn.

En ja, ik sta natuurlijk vol voor echt zijn. Ik laat het achterste van mijn tong wel zien, maar wil ook zo graag dat anderen dat doen. Dat social media een plek is waar je echt jezelf mag zijn, je niet bang hoeft te zijn voor de toetsenbord helden en je niet wordt afgeslacht als je je mening geeft.

Want echt, lieve %FIRSTNAME%, geloof mij maar: het leven draait niet om social media. Niet om likes of volgers, maar om wat er buiten je schermpje gebeurt. Je mist een hele hoop als je met je giechel alleen maar bezig bent met anderen. 

Ik ervaar een enorme rust die ik vaker wil hebben. Ja, ik moet mijn geld verdienen. Ja, ik wil echt weer terugkomen, maar verdomme. Ik pas ervoor om in die neppe schijt mee te gaan. Laten we nou eens met elkaar ervoor kiezen om ECHT te kunnen zijn. Om gewoon jezelf te mogen zijn zonder concessies. Om het leven écht te mogen leven zoals wij dat zelf willen. Je hoeft er maar 1 ding voor te doen, en dat is besluiten jezelf te zijn. 

Ik ben hier als je daar hulp bij nodig hebt. Althans, niet nu, maar na mijn vakantie. Want zodra ik deze mail heb afgetikt, sluit ik mijn pc en ga ik twee weken lang vooral NIET denken aan werk. HEERLIJK!

Nou. Ik heb nog een half uur om lekker mee te tetteren met RZA voor er iemand thuiskomt, dus ga ik dat ook weer lekker doen. 

Ik wens je een heerlijke dag toe.

Liefs,

Wieteke

PS: tijdens mijn break zit ik al op 7 (!!!) uitgelezen boeken. Wat een heerlijkheid!!!!